Met Ton van Vliet, Cees Hoogkamer, Mike van Beek, Paul van der Meij, Bruno van der Putten en Guus Cleophas begint het allemaal in 1959. En zij zijn er allemaal op zaterdag 21 mei als de Van Woesikgroep haar 55 jarig bestaan viert. Uit de zwarte dassenbak missen we Wim Vogelezang en Kees van Vliet, de laatste omdat hij zijn eigen 45-jarig huwelijk viert. Maar wie zijn die andere 200 personen en waar komen zij vandaan?

Het zijn oud-welpen en verkenners van de Pacelligroep en oud-kabouters, (water)gidsen en pioniersters van de Priscilla- en Margaretha Sinclairgroep. En vanzelfsprekend ook de oud-leden van de jarige Van Woesikgroep zelf. Ze komen overal vandaan en zijn van alle leeftijden om op deze zomerse zonnepanelen zaterdag de avonturen uit het verleden weer eens op te rakelen. Vele honderden foto’s uit decennia vanaf de jaren veertig bieden houvast. En ook de plakboeken, films en dia’s geven op een voortreffelijke manier weer wat er door de jaren heen met de groep is gebeurd.

Zoekende blikken tasten het terrein voor ‘t Woeshoês af’, waar zich al groepjes hebben verzameld en als daar géén doel wordt getroffen, gaan we naar binnen om te zien of daar bekenden te vinden zijn. Met een “ja” of “jeetje”, “leuk om je weer te zien” en “dat is lang geleden” komen de verhalen tevoorschijn. Een ferme handdruk, een innige omhelzing of een dikke kus volgen en dan duiken we in het verleden. “Weet je nog van dat regenachtige zomerkamp waarin we de tent uit dreven? Wat hebben we toen genoten.” “En dat vervoer naar kamp in een vrachtwagen, waarbij we als kind voor het eerst door de Maastunnel reden? Kabouters en welpen zaten allemaal bij elkaar.”

Ik had de Van Woesik voor geen goud willen missen en heb hier heel veel geleerd, waar ik vandaag de dag nog steeds plezier aan beleef.” “Het is de mooiste en meest vormende tijd geweest uit mijn jeugd en ik stel voor dat de Van Woesikgroep dit toch wel elke 3 jaar gaat optuigen.” “Mag ik even laten zien dat ik nog steeds zeebenen heb.” “Mag ik een eindje wrikken met een lelievlet?” De zeeverkenners helpen de oud-leden aan boord en dan komt de vaart erin. Ook de zeventigers zijn het nog niet verleerd en genieten weer volop, van wat zij als zeuntje hebben geleerd.

En over zeuntjes gesproken: een groep zestigers zet spontaan het groepslied in dat gaat over dat zeuntje van Neptunus en van een zeemeermin en de blauwgele Van Woesik. Vanaf de jaren zestig zijn het heel wat monden geweest waardoor dit lied heeft geklonken en daar komen vast en zeker nog vele monden bij. De bevers, welpen, junioren en zeeverkenners van nu zullen ons dat over 55 jaar laten horen!

De foto toont BN-er Ton die graag aan het roer staat en oud-stuurman Ton, die nog steeds van wanten weet.